Vrijwel alle katten miauwen, maar gebruiken ze dit om met elkaar en met de eigenaar te communiceren? Dit is eigenlijk slechts ten dele waar. Net als met het spinnen ligt het allemaal niet zo simpel.
Bos
Als oorspronkelijk solitair dier heeft een kat niet zo veel aan miauwen als communicatiemiddel met andere katten. Je weet immers nooit of er in die uitgestrekte bossen een kat in de buurt is die je gemiauw hoort. Voor veel wilde katten geldt bovendien: als ze een andere kat in het zicht krijgen, zal deze eerder weggejaagd worden dan dat er gezellig gemiauwd wordt. Daarbij wordt wel degelijk geluid maakt, maar dat valt eerder te omschrijven als ‘huilen’ of krijsen dan als miauwen.
Alle katten kunnen miauwen, ook de diverse soorten wilde katten. Ze doen het echter vrijwel nooit. Ik hoorde onlangs iemand beweren dat je een verwilderde kat onder andere kunt herkennen aan het feit dat ze niet miauwt; dan zou ze te wild zijn om te kunnen socialiseren. Zo ver zou ik nooit willen gaan, want de ene kat is nu eenmaal vocaler dan de andere.
Vanwege dat solitaire verleden communiceren katten onderling nog steeds niet door miauwen, maar door geur en lichaamstaal. Een uitzondering vormen kittens. Zij miauwen (of roepen?) naar hun moeder als ze in nood zijn of per ongeluk te ver weg geraakt zijn.
Eigenaar
Katten miauwen echter wél naar hun eigenaar. In dit geval is miauwen aangeleerd gedrag, een feilloze manier om aandacht (link) te krijgen van het baasje en die door tal van katten tot in de perfectie beheerst wordt! Vrijwel iedere eigenaar praat immers terug als een kat miauwt.
Sommige katten zijn tamelijk stil en geven geluidloze mauwtjes, Oosterse katten vormen een bekend voorbeeld van uiterst vocale katten. Hoe het ook zij: een kat kent een heel repertoire aan miauwtjes, die vaak specifiek zijn voor die ene kat.
Begrijpen?
Ofschoon de eigenaar zegt precies te weten wat een kat bedoelt, valt dat in de praktijk tegen. In een onderzoek werd het geluid van twaalf katten opgenomen en afgespeeld voor de eigenaren. Daarna werd gevraagd of ze konden aangeven in welke situatie de kat miauwde. Vrijwel niemand wist het juiste antwoord! We kunnen wel een ‘boze’ of juist een ‘vriendelijke’ miauw herkennen aan de toon, maar daarnaast hebben we ook de context nodig om het goed te interpreteren.
Miauwt jouw kat vaak?
Dit artikel verscheen voor het eerst op Negenlevens.nl
Foto: Flickr Creative Commons
Mijn katten miauwen vooral naar mij, meestal heel dringend omdat ze wat van mij willen (snoepjes, eten, aandacht). Naar elkaar mauwen ze alleen als waarschuwing (“dit is MIJN plek, dus loop maar door”). Kater Timur is een grote kleuter die nooit volwassen is geworden en hij loopt heel vaak in zichzelf te kletsen (Mèh, mèh, mèh) en maakt ook dergelijke kleine kirgeluidjes tegen zijn inmiddels allang volwassen dochters. Die dat vaak als een uitnodiging zien om lekker bij hem te gaan liggen. Ik vind het fascinerend om te horen hoeveel verschillende geluiden een kat kan produceren en hoeveel subtiele variaties er in een simpele miauw kunnen zitten. Ik denk niet dat ik ook maar een fractie begrijp van wat een kat precies bedoelt met miauw, maar ik geef ze altijd wèl aandacht als ze miauwen. En dat is misschien ook precies hun bedoeling?
In je tekst staat:
” Ik hoorde onlangs iemand beweren dat je een verwilderde kat onder andere kunt herkennen aan het feit dat ze niet miauwt; dan zou ze te wild zijn om te kunnen socialiseren. Zo ver zou ik nooit willen gaan, want de ene kat is nu eenmaal vocaler dan de andere.”
Daar heb je gelijk in, maar als je de stelling omdraait, klopt ie wel. Een kat kan zich, na gevangen te zijn in een vangkooi, nog zo bang of boos gedragen, maar op het moment dat hij/zij “miauw” tegen je zegt, weet je dat er ooit een verleden bij mensen was en dat die kat gewoon weer ‘gezellig’ kan worden. Ik heb het in het asiel vaak zien gebeuren.