Het is zo uitnodigend, die warme, zachte vacht van een poes. Het liefst zouden we een kat eindeloos willen aaien en knuffelen. Maar wil die kat dat zelf eigenlijk wel?

Wij mensen hebben een aangeboren neiging om alles en iedereen te willen aanraken. Ook dieren willen wij graag knuffelen en vasthouden, of ze dat nu prettig vinden of niet. We aaien ongevraagd honden op straat, zonder op de lichaamstaal van het dier te letten. Gedragsproblemen bij papegaaien kunnen ontstaan omdat eigenaren de vogel graag willen aaien, terwijl dat niet onder hun natuurlijke gedrag valt.

Ook katten willen niet altijd aangeraakt worden. Sommige rassen zijn heel erg aanhankelijk en willen graag veel geknuffeld willen worden, maar voor elk dier geldt ‘genoeg is genoeg’. Kijk maar naar jezelf: je wil niet de hele dag ongevraagd aangeraakt worden en al helemaal niet uit je slaap gehaald worden. Ook ongevraagd opgetild of rondgesjouwd worden staat niet hoog op de prioriteitenlijst van de kat en kan tot behoorlijk wat stress leiden, zeker als dat regelmatig gebeurt.

Een vaak voorkomend gedrag bij katten is aai-agressie: de kat ligt heerlijk op je schoot te spinnen en haalt ineens uit als je haar aait. Wat haar bezielt? Je bent in haar ogen te ver gegaan. De kat heeft waarschijnlijk al een paar keer aangegeven dat ze er genoeg van had, bijvoorbeeld door haar oren naar achteren te draaien en met haar staart te zwiepen. Het negeren van die signalen leidt tot krabben of bijten, een boodschap die niets aan duidelijkheid te wensen overlaat: ik wil niet meer, ik heb er genoeg van!
Nu ontmoet ik bij mijn lezingen wel eens iemand die zich daar niets van aan wilde trekken onder het motto ‘ik betaal de hypotheek en laat me niet slaan door een kat’, maar dan heb je de psyche van de kat toch niet goed begrepen.

Elk dier heeft haar grenzen, het is onze verantwoordelijkheid om die te respecteren. Geniet, maar knuffel met mate!

Foto: Michael Randall Flickr Creative Commons