Gedragsmedicatie voor katten komt steeds meer in zwang. Ook voor hen is er nu valium of prozac beschikbaar. Lekker makkelijk: een pilletje voor de poes en het probleemgedrag is meteen over, zonder langdurige en ingewikkelde gedragstherapie. Was het maar zo simpel.
Zoeken naar de oorzaak
Voor gedragsmedicatie geldt eigenlijk hetzelfde als voor elke ander medische behandeling: je moet eerst de oorzaak voor het gedrag vaststellen. Zonder een goede diagnose is het onmogelijk om te bepalen wat de juiste behandelmethode is.
In de praktijk heeft een dierenarts tijdens het spreekuur veel te weinig tijd om grondig uit te vragen wat er precies aan de hand. Ter vergelijking: een gedragstherapeut besteedt gemiddeld anderhalf tot twee uur aan een consult.
Levenslang een pilletje slikken
Haal je die oorzaak niet boven water, dan is de kans groot dat een kat levenslang op pillen moet blijven. Als een kat sproeit uit stress (bijvoorbeeld een vreemde kat in huis), moet je daar iets aan doen. Zo niet, moet je kat medicijnen blijven slikken totdat de situatie misschien ooit spontaan verandert.
Bijwerkingen
Hoe aantrekkelijk het ook lijkt om ‘makkelijk’ een tabletje te geven, er zijn behoorlijke bijwerkingen. Lever, hart en nieren kunnen beschadigd raken. Een ‘valiumpje’ is niet zonder risico.
Het ingeven van medicijnen bij katten is eveneens een groot probleem. Ik kom nog wel eens katten tegen die doodsbang geworden zijn voor de eigenaar omdat ze dagelijks een ‘kalmerend’ tabletje in de bek geduwd krijgen.
Effecten
Veel medicijnen zijn ontwikkeld voor honden en werken bij katten anders.
Een goed voorbeeld is clomicalm (clomipramine), dat o.a. bij sproeien gegeven wordt. Katten krijgen vaak de hondendosis, maar breken dit middel veel slechter af met als gevolg overdosering.
De werking van medicatie kan daarnaast onvoorspelbaar zijn. Sommige katten raken van een kwart tabletje clomicalm al compleet van de wereld, een ander kan aan een dubbele dosis nog niet genoeg hebben.
Nooit doen?
Er zijn situaties denkbaar waarin je met kortdurende medicatie probleemgedrag kan doorbreken. Het is echter heel belangrijk dat je dat het gebeurt in overleg met een gedragstherapeut. Die mogen weliswaar geen medicijnen voorschrijven, maar kunnen wél een zorgvuldige diagnose stellen en met je dierenarts overleggen. Zo voorkom je dat je kat medicatie krijgt die niet nodig of zelfs ongeschikt is.
Een goede gedragstherapeut zal medicatie altijd als allerlaatste middel zien en daar zeer spaarzaam mee om gaan!
Heb jij ervaring met gedragsmedicatie voor je kat?
Eén van mijn katten, die om wat voor reden dan ook (hebben we nooit kunnen achterhalen) doodsbang was geworden voor één van zijn feline huisgenoten, hebben we in overleg met een gedragstherapeute Telizen gegeven, om de scherpe randjes van zijn angst weg te halen. Na ongeveer 2 weken Telizen durfde hij weer beneden te komen en raakte hij niet meer in de gierende paniek als hij zijn “vijandin” zag. En dat nadat hij bijna 8 maanden op zolder heeft gebivakkeerd, te bang om naar beneden te komen.
Het ingeven van het pilletje Telizen was heel gemakkelijk, hij at het uit zichzelf van mijn handpalm. En na die 2 weken hoefde hij het ook niet meer, het was net alsof hij begreep dat hij het niet meer nodig had.
Voordat ik de gedragstherapeute inschakelde, had ik van mijn da clomicalm gekregen, maar daarvan werd mijn kater alleen maar suf en slaperig, het veranderde niets aan zijn paniek bij het zien van die andere kat.
De situatie tussen hem en zijn voormalige vijandin heeft zich ook weer genormaliseerd. Hij zal nooit bij haar in de mand gaan liggen, maar hij kan zonder problemen naast haar zitten met zijn etensbakje, of zelfs neus-aan-neus met haar staan om een snoepje te scoren. Gelijktijdig met de Telizen heb ik hem – ook op aanraden van de gedragstherapeute – ook een tijdje Bachbloesems gegeven.
De aanpak van de gedragstherapeute heeft dus een zeer goed effect gehad, als ik alleen was afgegaan op mijn da dan had ik mijn kater moeten herplaatsen – iets wat nu gelukkig niet nodig is geweest.
Hoi Lydia, je verhaal is heel herkenbaar! Veel katten worden sloom en slaperig van clomicalm en het middel lost niet vaak iets op. Overigens voor de goede orde: Telizen is een voedingssupplement en geen medicatie. Vaak helpen die echter beter dan de ‘officiële’ medicatie. Ik gebruik zelf bij voorkeur Zylkène.
De enige keer dat ik langere tijd medicatie heb gebruikt voor één van onze katten, was toen onze kater Chico door stress en zo aan zijn voetkussentjes ging knabbelen en ging stempelen. Overal kon je bloedsporen vinden. Dus toen ik bij de dierenarts dit meldde, had hij heel snel in de gaten waar het aan lag. Toen heeft Chico toch wel een aantal weken lang pilletjes moeten slikken. Maar intussen is dit al weer bijna 8 maanden geleden en sindsdien is dit niet meer voorgekomen. Wanneer Chico voor zijn doen te weinig aandacht krijgt, dan gaat ie weer stempelen. Ja ja, meneer weet heus wel wat ie wil: Elke dag een grote portie ribbetje tik.