18 gedachten over “Alleen of niet alleen?”

  1. Bedankt voor deze interessante bijdrage!

    Graag wil ik even reageren op het feit dat katten uit één nest doorgaans goed kunnen samenleven. De twee poezen-zusjes uit mijn jeugd kwamen helemaal niet met elkaar overeen. Ik heb toen de theorie leren kennen dat kittens uit eenzelfde nest elkaar na een bepaalde tijd verstoten, en dat dit een mechanisme zou zijn dat door de natuur bedacht is om inteelt te voorkomen. Ik heb recent een nieuw poesje geadopteerd, en de uitbaatster van het adoptiecentrum vertelde mij inderdaad dat men steeds best katten uit verschillende nesten kiest wanneer men meer dan 1 kat wenst te adopteren, omdat katten uit dezelfde nest niet bevriend blijven.

    Geen idee of dit klopt, en er zijn natuurlijk steeds uitzonderingen op de regel, maar het leek me wel aannemelijk vanuit mijn eigen ervaring.

    1. Hallo Isabel, dank voor je reactie! Ik heb deze theorie zelf nog nooit gehoord, maar ik kan me wel voorstellen waar hij vandaan komt. Wilde katten zijn van oorsprong solitair, nestgenoten gaan dus snel elk hun eigen weg zonder gevaar voor inteelt. Bij huiskatten die in groepen leven (zoals verwilderde katten) zijn de groepen samengesteld uit poezen en worden katertjes inderdaad met een maand of 4 buiten de deur gezet. De combinatie moeder-zoon bij katten wil om die reden ook nog wel eens mislukken, omdat moeders hun zonen niet meer in de buurt willen hebben.
      Of dat ook geldt voor katten uit één nest, daar heb ik echt geen idee van. Volgens jouw theorie zou het dan uitsluitend moeten gelden voor nestgenootjes van verschillend geslacht.
      Het gaat heel erg vaak goed tussen nestgenootjes die bij elkaar blijven, maar soms ook fout. De reden hiervoor is dat katten ergens tussen hun 2e en 4e jaar sociaal volwassen worden. Ze hebben dan meer ruimte nodig (zowel psychisch als fysiek), waardoor er dan soms problemen ontstaan tussen katten die voorheen erg goed met elkaar overweg konden.

      Leuke reactie, iets om over na te denken!

  2. Ik heb een aantal jaren geleden de fout gemaakt veel te snel een nieuwe kitten aan te schaffen omdat ik dacht dat de overgebleven kat haar overleden zusje miste. Dat pakte verkeerd uit en de relatie tussen de oude en nieuwe kat heeft altijd meer gevoeld als een wapenstilstand. De oudste wilde liever met rust gelaten worden en vond die indringer die steeds wilde knuffelen en spelen maar niks. Hierdoor werd de jongste erg schuw en is pas onlangs opgebloeid. Dat gebeurde toen mijn ‘eerstgeborene’ negen maanden geleden op avontuur is gegaan en nooit meer thuisgekomen. Zij was de dominante van de twee en de jongste is in haar afwezigheid erg veranderd, veel aanhankelijker naar ons en minder angstig. Wel merk ik dat ze vaak iets lijkt te ‘zoeken’, dwalend door de kamers en luid mauwend. Ik sta in tweestrijd: is ze eenzaam? Of projecteer ik mijn eigen gevoelens op haar omdat ik mijn oudste zo mis? Doe ik er goed aan om een ‘broertje’ voor haar in huis te halen of maak ik de situatie daar alleen maar erger op?

    1. Hallo Maartje, het is altijd moeilijk te voorspellen hoe een kat zal reageren op een nieuw huisgenootje. Je schrijft dat je ‘oudste’ kat misschien te snel na het overlijden een nieuw maatje kreeg, maar ik vraag me af of dat niet veel meer met leeftijd en verschillende behoeftes te maken had. Je schrijft er niet bij hoe oude je ‘jongste’ nu is.
      Twee dingen zijn heel belangrijk bij de keuze van een nieuwe huisgenoot: ze moeten matchen qua karakter (is je huidige kat wat timide, neem er dan geen assertief jong ding bij) en je moet ze echt ruim de tijd geven om aan elkaar te wennen. Hoe langzamer de introductie, hoe groter de kans dat het lukt. Op mijn site heb ik daartoe een stappenplan staan. Succes!

  3. Zelf heb ik voor 3 jaar terug een ragdoll poes bij een geregistreerde cattery gekocht. We kozen voor haar omdat ons verteld was dat ze niet goed met andere poezen kon, nadat zij 2 nestjes had gehad, ze was toen 2 jaar.
    Nu bleek er meer met haar aan de hand te zijn, ze bleek braasgruis/stenen te hebben en nog steeds is ze erg gevoelig voor blaasontstekingen. Doordat men dan gauw zegt dat het door stress kan komen én omdat ik erg twijfelde aan wat mij bij de cattery was verteld, heb ik thuis een kattengedragsdeskundige en dierenhomeopaat laten komen. Ze vonden haar erg leuk, maar ze is wel wat dominant, ook en waren erg tevreden met hoe ze hier woont. Ze mag door het hele huis heen en heeft een gesloten achtertuin met kattenluik en kimpaal en veel verstop-plaatsen. Ook weet ze hoe ze dingen aan mij moet duidelijk kan maken en heeft echt haar eigen ochtend/ dag/avond ritme. Het heeft me een hoop geld gekost om allemaal dingen die ik al wist te laten vertellen, maar niemand durf te zeggen of het nu wel of geen goed idee is om een kat erbij te nemen. Hoe weet je nu of je kat behoefte heeft aan een maatje ?? Waaraan kun je dat aan merken ??

    1. Hoi Jeanine, in principe zou de gedragsdeskundige die bij je thuis geweest is iets moeten kunnen zeggen over het gedrag van je kat. Zij zou ook moeten kunnen aangeven in hoeverre er echt sprake is van chronische stress die de blaasproblemen veroorzaakt.
      Los daarvan is het altijd lastig om in te schatten hoe een dier reageert op een verandering in haar omgeving. Als jouw kat nu alweer een aantal jaren de enige kat in huis is, zal ze niet zo heel makkelijk meer een andere kat accepteren.
      Hoe je merkt dat een kat behoefte heeft aan een maatje? Als ze niet overmatig veel aandacht vraagt of zich lijkt te vervelen, dan mag je denkelijk concluderen dat ze zich prima voelt in haar – zo te lezen – uiterst comfortabele huisje. Mijn advies is altijd om niet te veel te willen, want ik zie heel vaak introducties fout gaan en katten de rest van hun leven in een gestreste situatie doorbrengen.

  4. Hallo Liesbeth,
    Dank je wel voor je uitleg. De gedragsdeskundige en homeopaat geven dus niet echt een duidelijk antwoord, men twijfelt. Volgens de eerste zou een hond misschien wel leuk zijn….ik hoef geen hond.
    Ik vind het wel moeilijk om te bepalen of mijn poes niet teveel aandacht vraag of zich verveelt.
    Ze is zo ontzettend lief, geeft vaak kopjes, en soms krijg ik een likje en komt me altijd begroeten en ligt ’s nachts altijd bij me.
    Zij vindt het heel leuk als ik met haar naar buiten ga, ze komt me ook vaak halen/roepen, om met haar te spelen. Vaak wil ze ook dat ik met haar naar boven ga om met haar op bed te kroelen. Elke avond na het eten gaan we even in de voortuin rondlopen samen, zij aan de lijn. Ik hoef dit echt geen avond over te slaan, want ze blijft net zo lang zeuren tot we gaan, maar zodra het begint te schemeren, gaat ze op jacht in onze afgesloten achtertuin ( muizen, motjes ). Ze is een poes die precies weet hoe ze iets voor elkaar moet krijgen, en bij wie.
    Ook bepaalt zij altijd wanneer…dit is meestal in de ochtend en avonduren, ’s middags slaapt ze bijna altijd, maar soms, als het
    erg slecht weer is, heeft ze ook wel eens een slaapdag.
    Ik ben echt van mening dat als je een dier in huis neemt, deze ook recht heeft op een goed leven en je dus rekening moet houden met haar/zijn behoefte. Maar omdat men de laatste jaren erachter is gekomen dat een kat toch eigenlijk een heel andere taal spreekt dan wij eigenlijk hebben gedacht, en ik natuurlijk eerst een nogal ziek dier had, ben ik nogal eens onzeker of ik haar gedrag wel goed interpreteer. Ze is een ragdoll en dat ras staat er wel bekend om dat ze veel aandacht nodig hebben. Als dit betekent dat er een kat bij moet, wil ik dit best doen, maar voor mij persoonlijk hoeft dit niet.
    Ik wil tot slot nog even zeggen dat ik blij ben dat ik deze site heb gevonden, wat veel info !!

  5. Bedankt voor de interessante informatie op je website! Hier leer ik veel van! Ik zit zelf met een vraag. Mijn kat is op het moment 10 maanden oud. Hij heeft het huis voor zichzelf en mag, als ik thuis ben, in de afgezette tuin. Voor mij is hij heel lief, hij kan goed aangeven wat hij wil en hij snapt bepaalde commando’s. Voor andere mensen, zoals mijn vriend en moeder die toch regelmatig langskomen, is hij soms minder lief. Hij kan ze slaan wanneer ze hem proberen te aaien, vanuit het niets. Ook is hij best angstig, bij een onverwacht geluid, schiet hij weg. Hij is erg op mij gericht, volgt me het liefst de hele dag, hij probeert zelfs de badkamer deur open te springen wanneer ik daar ben. Nu vroeg ik me af, of het misschien goed voor hem is als ik er een tweede kitten bij neem. Wellicht dat hij dan minder op mij gericht wordt en dat hij dan met de ander fijn kan spelen i.p.v. wat rondhangen in huis? Hij kan leuk spelen met het hondje van mijn moeder, maar deze kent hij dan ook al sinds hij bij me woont. Ook speelt hij regelmatig met stuiterballen wanneer ik ermee gooi en apporteert hij propjes papier. Zou het goed kunnen gaan, een tweede erbij? Of is mijn kat wellicht een ‘loner’ die gewoon erg gericht is op zijn baasje? En is het dan goed om er een vrouwtje of een mannetje bij te zetten (mijn kat is een gecastreerd mannetje)? Een dubio, ik wil het beste voor mijn kleine vriend en wil het dus graag goed doen. Alvast bedankt voor je advies!

    1. Beste Nicky,

      in jouw geval denk ik dat het heel goed is om er een katje bij te nemen. Zoals je het omschrijft is je katertje wel heel erg op jou gericht en dat is toch niet zo goed voor hem. Het slaan naar je vriend kan meerdere oorzaken hebben, van angst tot verveling.
      Mocht je een katje erbij willen nemen, dan maakt het geslacht niet zo veel uit. Het is in jouw geval heel belangrijk dat je een sociaal kitten kiest, dus eentje die in huiselijke omstandigheden is opgegroeid. Daar kan jouw katje mogelijk nog het een en ander van leren. Kies daarom niet voor een diertje van Marktplaats, maar ga naar een als goed bekend staande kittenopvang die je veel kan vertellen over het karakter van het diertje.
      En natuurlijk zorgen voor een langzame introductie, al verwacht ik bij een jong katertje als dat van jou dat het vrij snel goed zal gaan.
      Succes ermee!

  6. Hallo,

    Wij hebben een gecastreerde kater van 10 maanden, half pers half blauwe Rus. Nu hebben wij sinds twee dagen er een kitten bij van 12 weken, dit is een Noorse boskat.

    Onze eerste kat is wel nieuwsgierig naar de kleine, maar er word over en weer toch nog wel wat gebromt. Ze blazen soms naar elkaar. De kleine maakt zich nog wel eens groot, en gooit zijn rugharen overeind. De eerste bekijkt het allemaal rustig, maar als het hem niet zint dan deelt hij wel een kleine tik uit en gaat daarna gewoon weg.

    Nu vraag ik mij af wat het normale gedrag is voor katten die elkaar net leren kennen, en hoe lang het ongeveer zal duren voor ze elkaar accepteren.

    Overdag zijn we er bij en laten we ze hun gang gaan. In de avond zetten we de kleine op een aparte kamer en is de eerste vrij om in en uit te gaan door het kattenluik.

    Hoop dat je mij wat meer wijs kunt maken en misschien nog wat tips hebt.

    1. Hallo Marloes,

      af en toe blazen naar elkaar is geen probleem. Grommen is al iets dreigender, maar zo lang de oudste kat zich zo rustig gedraagt lijkt me dat het wel goed gaat komen. Hoe snel dat zal zijn, laat zich niet voorspellen. Dat hangt echt van de katten zelf af. Je bent pas twee dagen bezig en als je in de komende dagen steeds verbetering ziet, kun je er op vertrouwen dat het goed komt.
      Je kunt even op mijn site kijken. Daar heb ik een stappenplan voor de introductie van een nieuw kitten staan. Daar staan vast nog wat tips op die je de komende dagen kunt toepassen.
      Veel succes!

  7. Hallo 🙂
    Reden dat ik aan het speuren ben over informatie naar het samenvoegen van katten is de volgende situatie;
    Ik heb een kitten, een kleine topper, main coone kruising prachtbeest! hij is nu 4 maand.
    Naast dattie erg lief is.. is hij idd ook erg gericht op mij, ik werk 32 uur in de week dus is hij veel alleen, helaas woon ik inmiddels ook op een appartement en heeft hij niet de mogelijkheid om buiten te rennen en te vliegen (is dit ook niet gewend)
    Het lijkt er op dat hij zich stierlijk verveeld als ik er niet ben; want kom ik binnen dan vraagt hij alle aandacht, zowel ‘negatief’ als in alles doen wat niet mag… letterlijk aanvallen (wat hij ook bij visite doet!!) of juist knuffelen..
    Zou ik hem in de woonkamer alleen laten dan zet hij alles op de kop ..
    (is dit puberaal gedrag, zal dit minderen als hij gecastreerd is??)
    Ik vraag me erg af wat nu het allerbeste zou zijn..
    er een oudere huiskater bij? of juist niet… kun je me misschien advies geven?
    veel liefs Bianca

    1. Hallo Bianca,
      het gedrag van je katertje kan wat minder worden als hij wat ouder is, maar dat hoeft niet zo te zijn. Hij klinkt als een heerlijk mannetje met veel energie!
      Een kitten alleen is niet zo’n heel goed plan, zeker niet als je zelf veel afwezig bent, want hij gaat zich inderdaad lopen vervelen, hyperactief worden als je er wel bent etc. Precies al die dingen die je beschrijft 😉
      Ik denk dat een katje erbij een prima plan is. Het hoeft helemaal geen oudere kater te zijn, het mag ook rustig een leeftijdsgenootje zijn of een kitten dat ietsje jonger is (bijvoorbeeld rond de 12,13 weken). Kies wel op karakter, want als jouw katertje erg energiek is, zal hij een timide katje volledig onder de voet lopen.
      Neem ook even de tijd om de katten te introduceren, al zal het bij zulke jonge kittens waarschijnlijk al binnen een dag of twee goed gaan. Maar beter even rustig aan gedaan dan achteraf problemen moeten oplossen.

      Succes ermee!

  8. Hoi!
    Ik heb een blije maine coon van bijna 2 jaar. Eigenlijk heeft hij altijd met een andere kat samen geleefd. Er waren niet de allerdikste vrienden maar ook zeker geen vijanden. Af en toe gaven ze elkaar een likje en er werd vooral s’nachts veel achter elkaar aan gerend. Wel was het opvallend dat mijn maine coon naar ons toe wat afstandelijk was. Door omstandigheden is de andere kat nu weg. Mijn maine coon is knuffeliger naar mij toe geworden en wilt veel spelen en aandacht. Hij lijkt heel blij maar omdat ik veel werk denk ik toch dat hij zich dood verveelt als ik er niet ben. Nou vraag ik me dus af of het verstandig is om een andere kat erbij te zetten. Hij is dit in principe dus wel gewend maar lijkt niet minder blij dan voorheen.

    1. Hallo Tess, hoe lang is je kat nu alleen? Als dat pas heel kort is, zou ik rustig even afwachten hoe zijn gedrag zich gaat ontwikkelen. Een huisgenoot verliezen is altijd een grote verandering in de routine van een kat. Sommige dieren hebben echt wel een paar weken nodig voordat ze de weer oude zijn.
      Het is logisch dat hij nu meer naar jullie trekt, omdat er geen andere afleidingen meer voor hem zijn. Uit je beschrijving lijkt hij niet ongelukkig, maar dat wil niet zeggen dat hij niet weer aan een andere kat zou kunnen wennen.
      Ik vind het moeilijk om op afstand een advies te geven zonder de kat zelf gezien te hebben.
      Hij is nog jong, kan daarom nog prima wennen aan een andere kat. Kies die kat dan wel zorgvuldig, zodat hij of zij qua karakter een beetje past bij jouw kater. Het hoeft niet perse een kitten te zijn, een jonge kat van ongeveer dezelfde leeftijd kan ook. Zorg er in elk geval voor dat je voldoende tijd neemt voor de introductie.
      Van de andere kant, als hij helemaal happy is, waarom het risico lopen dat het misgaat? Neem vooral rustig de tijd om je kat goed te observeren!

  9. Hoi hoi,

    Ik heb een ragdoll zonder stamboom genaamd Prins. Hij is nu 4 jaar oud en heeft zijn hele leven met een andere ragdoll gewoond (Minxi). Altijd jaagde hij Minxi op door de hele woning, viel haar aan en beet haar dan hard (ook in nekje) waarop Minxi luidkeels piepte en ging blazen. Dit schouwspel duurde minuten en eindigde vaak onder het bed. Dit deed hij vaak uit het niets, maar ook bv als zij op ‘zijn’ mandje aan de muur ging zitten. Het vechten en opjagen gebeurde dagelijks en soms vaker op een dag. Gedurende de rest van de dag konden ze prima door 1 deur en likte elkaar soms zelfs.
    Nu zijn Prins en minxi uit elkaar omdat minxi met mijn zus is mee verhuisd (ik woonde met mijn zus samen) en Prins is naar mijn nieuwe huis gegaan. De eerste week/weken heeft Prins veel gezocht naar Minxi en begon te mauwen terwijl hij dit anders nooit deed.
    Inmiddels woont hij nu 3 maanden alleen in zijn nieuwe huis. Nu overweeg ik om een ragdoll kitten (katertje) in huis te nemen omdat een kat alleen maar zo alleen is en dit zelf natuurlijk ook graag wil. Alleen ben ik bang dat hij ook de kitten gaat opjagen en bijten en de kitten iets ernstigs overkomt of ongelukkig is.
    Wat extra informatie:
    Prins is heel aanhankelijk naar mij, dit is erg opvallend.
    Naar mijn vriend en andere mensen is hij meestal ook lief. Heel soms bijt hij als hij bv te lang wordt geaaid of op dat moment niet wilt worden opgepakt, maar doet dit ook bij mij. Hij is een echte knuffelkont, slaapt bij ons in bed en wacht mij op bij de deur bij thuiskomst.
    Het valt op dat hij veel ruikt aan mensen en dingen, meer dan andere katten.
    Hij is gecastreerd. Woont op de 1e etage, kan niet naar buiten, alleen op het balkon. Woning is 100m2 met een gigantische krabpaal, mandjes en speeltjes en veel aandacht als wij thuis zijn. (Beide een full-time baan)

    Heel graag hoor ik of jij denkt dat het goed gaat als ik er een kitten (katertje) bij zou nemen of beter een poes of helemaal geen kat. En wat zijn tips om dit gedrag in de toekomst te voorkomen of de-escaleren? En hoe dat het eventuele kitten te introduceren.

    Alvast heel erg bedankt!

    Groetjes van Donita en Prins

  10. Hoi,

    Ik heb nog poes van bijna 17 jaar oud, ik wil ook graag dat nog poes/kat erbij maar m’n vraag of als nieuwe poes/kat erbij, vind mijn poes niet leuk als nieuwe poes/kat erbij te zijn. Wil graag de ervaring weten om hoe voelt de oude poes met hoog leeftijd met laag leeftijd kan omgaan of niet? Of voel m’n poes afgewezen omdat als ik krijg meer aandacht aan nieuwe poes dan ze?

    Groetjes joella

  11. Goedenavond.

    Wij hebben sinds vorig jaar augustus een katertje van een jaar of 7/8 dat weten wij niet omdat hij is aan komen lopen en wilde nooit meer weg! Zijn we heel blij mee overigens)
    Nu dus precies hetzelfde is er een denk ik zwerf poes aan komen lopen en ligt nu tussen ons in te slapen ook die wil niet meer weg!
    Nou gedraagt mijn kater zich een beetje vreemd en gaat steeds op de poes af en wil de poes continu een paar tikken geven,
    Is dit nou omdat het zijn huis is of om elkaar te leren kennen?
    We weten ook niet of het samen gaat, ik kan het niet om zo een gigantische lieve poes weer buiten te zetten..

    Kunt u mij antwoord geven of het nou tijd is van wennen met mijn eigen katertje of dat hij het gewoon echt niet wil!?!?

    Alvast bedankt!!

Reacties zijn gesloten.